"Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο."
R. RUSSEL
Αραγε μαθαμε να ειμαστε δικαιοι; Μαθαμε να πιστευουμε; Μαθαμε να εκτιμουμε;
Ποσοι απο εμας εχουμε την πολυτελεια να στεκομαστε τουλαχιστον προς τον εαυτο μας με δικαιοσυνη, πιστη και εκτιμηση;
Μαλλον πολυ λιγοι...
Ετσι βλεπουμε μονο πισω απο το δαχτυλο μας ενω συνεχιζουμε να δειχνουμε μακρια αυτο που μας ποναει αλλα δεν ασχολουμαστε με το να το αλλαξουμε. Ξεχναμε οτι απο την αλλη μερια, το χερι μας, δειχνει εμας....
Εμεις πρεπει να αλλαξουμε για να τα αλλαξουμε ολα.
Βγειτε εξω, μιληστε με ανθρωπους, ακουστε τους, ολοι υποφερουν για κατι, ολοι ειναι μονοι σε καποιο επιπεδο, ολοι ζουν καποια αδικια, ολοι ζουν την ιδια φτωχια στην ψυχη τους, ΚΑΝΕΙΣ δεν εχει συμφερον απο αυτη την κατασταση....
ΚΑΝΕΙΣ;
Αν ακους μονο μια γνωμη και δεν ψαχνεις για πληροφορηση εισαι αναγκασμενος να αποδεχτεις την ενημερωση που σου δινουν, δεν θα εχεις δικη σου γνωμη για τα πραγματα, και θα ντρεπεσαι να μιλησεις, δεν θα εχεις αυτοεκτιμηση.
Αν σου λενε οτι πρεπει να φοβασαι και δεν ελεγχεις ο ιδιος τις πηγες του κινδυνου εισαι αναγκασμενος να δεχτεις την προστασια που σου παρεχουν, δε θα εχεις επιλογη να προστατεψεις ο ιδιος τον εαυτο σου και οσα θεωρεις αξια προστασιας, ουτε και να αποφασισεις πως και θα εισαι αδικος με τους αλλους που προσπαθουν να ελεγξουν τη ζωη τους οι ιδιοι.
Αν θελεις να εισαι ελευθερος και δεν εχεις διαθεση να παλεψεις για τη διαφορετικοτητα σου τοτε θα κανεις μονο οτι δεν θα κατακριθει, δηλαδη αποδεχεσαι ενα αμφιβολο εξωτερικο κριτηριο που ονομαζεται αυθαιρετα κοινη γνωμη, δεν εισαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, δεν θα πρωτοτυπησεις ποτε, δεν θα αλλαξεις ποτε, τιποτα και θα κατακρινεις τα παντα.
Και τωρα σκεψου:
Ποιος εχει συμφερον απο το να ακους και να δεχεσαι μονο μια γνωμη;
Ποιος εχει συμφερον απο το να φοβασαι;
Ποιος εχει συμφερον απο το να κανεις μονο οτι αποδεχεται η κοινη γνωμη;
Εσενα τι σε συμφερει;
Ειναι βολικη η δοσμενη ασφαλεια, αλλα ποσο βολικη ειναι η επιβεβλημενη απραξια και ο συμβιβασμος, το ξεπουλημα του εαυτου σου και των ονειρων σου;
ΕΥΤΥΧΩΣ η ελευθερια ειναι σαν το νερο, οσες φορες και να το εμποδισεις τοσες φορες θα βρει το δρομο του.
Αυτό ακριβώς ρε παιδιά! Αυτό ακριβώς... και προς όλες τις κατευθύνσεις... όχι μόνο προς τη μεριά της εξουσίας. Ας κοιτάξει ο καθένας βαθιά μέσα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήHyperSub