Χρήστος Τσιγαρίδας: Η «Στρούγκα» είναι όλοι εμείς

Από το σύντροφο Χρήστο Τσιγαρίδα πήραμε το παρακάτω μήνυμα:

Η «Στρούγκα» είναι όλοι εμείς

Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί συγκεκριμένα καπιταλιστικά συμφέροντα επιτίθενται και πάλι στη «Στρούγκα» και στους αγωνιστές που δραστηριοποιούνται σ’ αυτόν τον χώρο-ανάσα ελευθερίας.

Η δράση της «Στρούγκας» είναι καρφί στο μάτι πολλών. Οσο για τα συγκεκριμένα καπιταλιστικά συμφέροντα, η «Στρούγκα» είναι που ξεσκέπασε το σχέδιο για την άλωση του Αλσους, που ο Μελισσανίδης θέλει να κάνει «Μόντε Κάρλο». Κατά συνέπεια, οι επιθέσεις που ξεκίνησαν το 2014 και επαναλαμβάνονται σήμερα, αποτελούν τίτλο τιμής για τη «Στρούγκα». Οποιος αγωνίζεται αντιμετωπίζει επιθέσεις από τις δυνάμεις της αντίδρασης, κρατικές και μη.

Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε μοιρολατρικά αυτές τις επιθέσεις, σαν τους πρώτους χριστιανούς που προσεύχονταν περιμένοντας να τους φάνε τα λιοντάρια. Δεν ταιριάζει σ’ εμάς η μοιρολατρία και η παραίτηση.

Προσωπικά, έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τη «Στρούγκα». Μια σχέση που ξεκίνησε τότε που ήταν ένα ερείπιο και με φώναξαν οι σύντροφοι για να κοιτάξω, ως μηχανικός, τη στατική επάρκεια του κτιρίου. Εκτοτε, έχω συμμετάσχει σε δεκάδες εκδηλώσεις. Ως ομιλητής και ως ακροατής, πότε για τα δικαιώματα των πολιτικών κρατούμενων, πότε για αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση ή στο Μέτωπο POLISARIO της Δυτικής Σαχάρας, πότε για ζητήματα ψυχικής υγείας, πότε για την υπεράσπιση του άλσους ενάντια στα καταστροφικά σχέδια του Μελισσανίδη. Εστειλα τα εγγόνια μου σε παιδικά εργαστήρια τα πρωινά της Κυριακής, παρακολούθησα συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές προβολές. Γι’ αυτό και τον συγκεκριμένο χώρο τον αισθάνομαι σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου.

Ομως το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό. Και τα ερωτήματα που μπαίνουν σε όλους μας είναι σαφή και απολύτως ευδιάκριτα.

-          Θα επιτρέψουμε σε μια δράκα τραμπούκων να βανδαλίζει ένα χώρο ελευθερίας και να αποκλείει την πρόσβαση σ’ αυτόν;

-          Θα επιτρέψουμε σ’ έναν καπιταλιστή να σπέρνει τον τρόμο σε μια ολόκληρη πόλη, θέλοντας να επιβάλει το σκασμό σε όποιον αποκαλύπτει τα καταστροφικά του σχέδια και αντιστέκεται σ’ αυτά;

Επειδή τρίτες σκέψεις δεν μπορούν να χωρέσουν, έχουμε καθήκον όλοι μας, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, να δώσουμε την απάντηση που αρμόζει σ’ ένα κίνημα αγώνα και αλληλεγγύης.

Οπως διάβασα, την ερχόμενη Πέμπτη (16 Μάρτη), καλείται πορεία από το σταθμό του ηλεκτρικού στα Ανω Πατήσια προς τη «Στρούγκα».

Να είμαστε όλοι και όλες εκεί!

YΓ. Φανατικός ποδοσφαιρόφιλος δεν υπήρξα. Συμπαθούσα, όμως, την ΑΕΚ. Και βρέθηκα κάποιες φορές στην εξέδρα για να την παρακολουθήσω και να τη χειροκροτήσω, σε νίκες και σε ήττες. Πίστευα πως ο κόσμος της είχε ένα διαφορετικό ήθος. Γι’ αυτό και μόνο θλίψη μου προξενεί η σιωπή (αν όχι η ευμενής στάση) αυτού του κόσμου μπροστά στα αίσχη των τραμπουκισμών και των βανδαλισμών που διαπράττονται στο όνομά του. O tempora o mores…

Χρήστος Τσιγαρίδας

9 Μάρτη 2017

Μοτοπορεία 14/3, Εξάρχεια | Πορεία 16/3, Ν.Φιλαδέλφεια

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της πόλης και του άλσους θα νικήσει!

Εδώ και πάνω από τρία χρόνια ο νόμος της μαφίας επιχειρεί να επιβάλει άκρα του τάφου σιωπή στην πόλη μας με απειλές κατά της ζωής, βανδαλισμούς, τραμπουκισμούς και δολοφονικές επιθέσεις σε αγωνιζόμενους κατοίκους αλλά και σε όποιον εκφέρει γνώμη αντίθετη στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Μελισσανίδη και τις αρπακτικές ορέξεις του.

Ολα αυτά συμβαίνουν γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως το επενδυτικό σχέδιο της «Δικέφαλος 1924 ΑΕ» και η απόπειρα λεηλάτησης ενός από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου στο λεκανοπέδιο, 480 στρεμμάτων, δεν έχει καμιά κοινωνική νομιμοποίηση από το λαό της Νέας Φιλαδέλφειας-
Νέας Χαλκηδόνας.

Δεν πρόκειται όμως να καταφέρουν να απλώσουν τα χέρια τους πάνω από την πόλη και το άλσος της, όσο αίμα κι αν τρέξει, όσα κεφάλια κι αν ανοίξουν.

Τους διαβεβαιώνουμε πως η γειτονιά μας δε θα γίνει Παλέρμο. Η ελευθερία της έκφρασης γνώμης είναι για μας αξία ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ και θα διασφαλιστεί με κάθε κόστος, γιατί όπως έχουμε ξαναπεί, ενθυμούμενοι τον μεγάλο Μενέλαο Λουντέμη, «χρειάστηκαν εκκατομμύρια χρόνια για να
γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο, δε θα τα κάμουμε τέσσερα εμείς».

Μαζί με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις της πόλης και τις συλλογικότητες του κινήματος θα δώσουμε κι αυτή τη φορά τον αγώνα της υπεράσπισης της πόλης και του άλσους, στα χνάρια του μεγάλου αγώνα του καλοκαιριού του 2014, χτίζοντας ένα ευρύ ενωτικό μέτωπο πάλης. Και στο τέλος θα νικήσουμε!

Το άλσος μας θα παραμείνει δάσος μέσα στην πόλη, με όλα τα δέντρα στη θέση τους
Η Νέα Φιλαδέλφεια θα παραμείνει γειτονιά και δε θα γίνει η αυλή των επιχειρηματικών συμφερόντων Μελισανίδη.

Κανένα πρόβατο δε σώθηκε βελάζοντας
Αντίσταση - Αυτοοργάνωση - Αλληλεγγύη

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιστές της Χαλκιδικής, νίκη στον αγώνα ζωής για το δίκιο του τόπου!

Θεσσαλονίκη: Πορεία 11/3. Συγκέντρωση στα Δικαστήρια 13/3

Δίκη των Σκουριών – Η κοινωνία στο εδώλιο

Για ακόμη μία φορά η τοπική κοινωνία και το κοινωνικό κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού-χαλκού στη Χαλκιδική, θα βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, με ουσιαστική κατηγορία την αντίσταση σ΄ ένα καταστροφικό εξορυκτικό σχέδιο που αυτοπροσδιορίστηκε και επιβλήθηκε ως “αναπτυξιακή επένδυση”. Είναι σαφές ότι το πολιτικοοικονομικό σύστημα και η ιστορική συγκυρία, θέτουν το νομοθετικό πλαίσιο, την εκτελεστική εξουσία, τον κρατικό μηχανισμό και τη δικαιοσύνη, δέσμιους των πολυεθνικών κολοσσών. Ακόμη και όταν οι καταστροφικές συνέπειες τεκμηριώνονται επιστημονικά, ακόμη κι όταν οι παραβιάσεις όρων και νόμων βεβαιώνονται διοικητικά, οι εταιρίες χαίρουν προνομιακής μεταχείρισης από τη δικαιοσύνη, ενώ την ίδια στιγμή οι τοπικές κοινωνίες δικάζονται με περισσή ευκολία.

Έτσι λοιπόν, είναι αδιανόητο, η διοίκηση και η κυβέρνηση, να αποδέχονται την εκβιαστική λογική της Ελληνικός Χρυσός – Eldorado Gold και να επιτρέπουν τη δημιουργία τετελεσμένων που καταστρέφουν έναν ολόκληρο τόπο – και γι’ αυτό, η κυβέρνηση φέρει μεγάλες ευθύνες.

Για πόσο ακόμα μπορούμε να επιτρέπουμε το πρόσκαιρο κέρδος των λίγων να απειλεί το μακροπρόθεσμο όφελος των πολλών και τελικά, την ίδια τη ζωή; Σε όλον τον πλανήτη, πολίτες αγωνίζονται για κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη. Η παρακαταθήκη της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης κοινών πόρων στο βωμό της “προόδου του πολιτισμού” βαραίνει όλους μας – όμως όσες μάχες κι αν χαθούν, το οφείλουμε στις επόμενες γενιές να κερδίσουμε τον αγώνα.

Η Δίκη των Σκουριών, που ξενικά τη Δευτέρα 13 Μαρτίου, αποδεικνύει ότι το εξιλαστήριο θύμα καταλήγει να είναι η τοπική κοινωνία, όταν στο εδώλιο θα έπρεπε να βρίσκονται εκείνοι που βεβαιωμένα παρανομούν, καταστρέφουν και επιβουλεύονται την κοινωνική ευημερία και δικαιοσύνη. Η Δίκη αυτή αντανακλά την προσπάθεια φίμωσης και ομηρίας των κοινωνικών κινημάτων και των τοπικών κοινωνικών. Στη Δίκη των Σκουριών, σέρνονται στα δικαστήρια εικοσιένα από εμάς, που με προσωπικό και κοινωνικό κόστος υπερασπίζονται το δικαίωμα στη ζωή.

SOS ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ – ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΝΟΣ ΤΟΠΟΥ
Σάββατο 11 Μαρτίου – Πορεία στη Θεσσαλονίκη, Πλατεία ΧΑΝΘ, 11:00 π.μ.
Δευτέρα 13 Μαρτίου – Συγκέντρωση στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, 9:00 π.μ.
Επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής-Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού-χαλκού

Ούτε βήμα πίσω, Εμπρός για την τελική νίκη!

Την επόμενη μέρα μετά τους βανδαλισμούς του Σαββάτου, γράφαμε στην πρώτη μας ανακοίνωση: «Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως τα βαμμένα με κιτρινόμαυρο χρώμα ρολά της Στρούγκας, τα συνθήματα “όλο το άλσος γήπεδο” και οι υπόλοιποι βανδαλισμοί  είναι μόνο η πρώτη πράξη για τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες. Μας έχουν προειδοποιήσει άλλωστε από την προηγούμενη βδομάδα οι υπαλληλικές ιστοσελίδες και εφημερίδες για τις… “ειρηνικές συγκεντρώσεις” που έρχονται. Δεν περιμέναμε άλλωστε τη χθεσινή επίθεση για να μάθουμε πως είμαστε στοχοποιημένοι τόσο ως χώρος όσο και σε προσωπικό επίπεδο».

Τα γεγονότα δεν άργησαν να μας επιβεβαιώσουν. Μόλις δύο μέρες μετά, την Καθαρά Δευτέρα, ακολούθησαν νέοι βανδαλισμοί και τραμπούκικες επιθέσεις σε συντρόφισσες και συντρόφους που μόλις είχαν καθαρίσει και τακτοποιήσει την πρόσοψη της κατάληψης και εκείνη την ώρα αποχωρούσαν, κρατώντας σε ομηρία δύο συντρόφισσες που είχαν παραμείνει στο χώρο.

Από εκείνη την ώρα και καθημερινά, η γειτονιά μας βρίσκεται σε πολιορκία από τον οπαδικό στρατό του Μελισσανίδη, ενώ χθες ξυλοκοπήθηκε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και αναβλήθηκε το δημοτικό συμβούλιο «μέχρι να διασφαλιστούν συνθήκες ομαλότητας στην πόλη από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας», όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου του δήμου, που αναφέρεται σε «δεδομένη αδυναμία προστασίας των αιρετών των οποίων η σωματική ακεραιότητα απειλείται» .

Γνωρίζουν πολύ καλά πως το επενδυτικό σχέδιο της «Δικέφαλος 1924 ΑΕ» δεν έχει καμιά κοινωνική νομιμοποίηση από το λαό της Νέας Φιάδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας και γι’ αυτό επιχειρούν με το νόμο της μαφίας να επιβάλουν άκρα του τάφου σιωπή στην πόλη μας.

Δεν πρόκειται όμως να το καταφέρουν, όσο αίμα κι αν τρέξει, όσα κεφάλια κι αν ανοίξουν.

Μαζί με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις της πόλης και τις συλλογικότητες του κινήματος θα δώσουμε κι αυτή τη φορά τον αγώνα της υπεράσπισης της πόλης και του άλσους, στα χνάρια του μεγάλου αγώνα του 2014, χτίζοντας ένα ευρύ ενωτικό μέτωπο πάλης ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Μελισσανίδη. Και θα νικήσουμε!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗ «ΣΤΡΟΥΓΚΑ»

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗ «ΣΤΡΟΥΓΚΑ»

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, κτίριο Γκίνη, ΤΡΙΤΗ 28/2/2017, 7μμ

Μετά τα τελευταία γεγονότα στη Νέα Φιλαδέλφεια και τις νέες επιθέσεις του οργανωμένου οπαδικού στρατού του επιχειρηματία Μελισσανίδη στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο της Κατάληψης «Στρούγκα», προκύπτει η αναγκαιότητα μιας οργανωμένης απάντησης από το ανταγωνιστικό κίνημα.

Μετά από συνεννόηση με συλλογικότητες του χώρου, που συμφωνούν ότι οι επιθέσεις αε κάθε συλλογικότητα του κινήματος πρέπει να αντιμετωπίζονται συλλογικά, άμεσα και μαχητικά, καλούμε σε συνέλευση, την Τρίτρη 28 Φλεβάρη, στις 7μμ, στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη).

ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕ ΣΩΘΗΚΕ ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Κατάληψη «ΣΤΡΟΥΓΚΑ»

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

Στη Νέα Φιλαδέλφεια

27/2/2017

Προσωρινή αλλαγή σάιτ

Έπειτα από τεχνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κινηματική δομή της espiv, η ιστοσελίδα της Στρούγκας θα λειτουργεί σε αυτή τη διεύθυνση, μέχρι την αποκατάσταση των προβλημάτων.

Αλλαγή διεύθυνσης και mail της Στρούγκας

Το blog και το mail της Στρούγκας μεταφέρονται στον φιλόξενο κινηματικό server της espiv.

Η νέα μας  διεύθυνση είναι http://strouga.espivblogs.net/ και το νέο μας mail strouga@espiv.net

Fwd: [Strouga] Παιδικό εργαστήρι (2/12/12)

Αυτή την Κυριακή, πάρτε τα παιδιά σας και ελάτε στη Στρούγκα. Θα πραγματοποιηθεί παιδικό εργαστήρι από τις 12 το μεσημέρι.

Δεν έχω ξαναδεί δέντρα τόσο ψηλά, που ο κορμός τους είναι όσο μια αγκαλιά

Δεν έχω ξαναπερπατήσει στα φύλλα τα παχιά, που τάπητα θυμίζουν σε όποιον τα πατά

Δεν έχω ξανακούσει τόσα πολλά πουλιά μαζί να κελαηδούνε πάνω στα κλαδιά

Δεν έχω αντικρίσει σκίουρο ζωηρό που το παιχνίδι αρχίζει μ' ένα μικρό λαγό

Ούτε νεράιδες ξέρω με μακριά μαλλιά που λούζονται σε λίμνες με άλλα ξωτικά

Μόνο το δάσος έχει ετούτες τις χαρές και θέλω να γνωρίσω ακόμη πιο πολλές...

Ρεμπέτικο Γλέντι Αλληλεγγύης

    Ανάμεσα στ' απομεινάρια του παλιού κόσμου που παρασύρονται από την καταιγίδα της κρίσης, βρίσκονται κι οι καλύτερες στιγμές του: η πρόσφατη δυτική παράδοση του "κοινωνικού κράτους", που διασφάλιζε ως χθες ένα μίνιμουμ στα μέλη της κοινωνίας, μέσω του ασφαλιστικού συστήματος και του συστήματος της δημόσιας υγείας, σήμερα εξαφανίζεται όχι μ' έναν πάταγο μα μ' έναν λυγμό.

    Ωστόσο, παραμένουμε άνθρωποι και οριζόμαστε από τη φυσική μας υπόσταση, το σώμα μας δηλαδή, και η ασθένεια είναι μια από τις πιθανές συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορεί να βρεθούμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας. 

   Όπως το έθεσε εύστοχα η Σούζαν Σόνταγκ, "η νόσος είναι η νυχτερινή ζώνη της ζωής, μια δεύτερη, πιο δυσβάστακτη υπηκοότητα. Καθένας μας γεννιέται κατέχοντας διπλή υπηκοότητα, μια στο βασίλειο των υγιών και μια στο βασίλειο των αρρώστων. Αν και όλοι μας προτιμούμε να χρησιμοποιούμε μόνο το διαβατήριο του υγιούς, αργά ή γρήγορα καθένας από μας υποχρεώνεται, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, να πολιτογραφηθεί υπήκοος του άλλου εκείνου τόπου" (Σούζαν Σόνταγκ, "Η νόσος ως μεταφορά/Το AIDS και οι μεταφορές του", Εκδόσεις Ύψιλον, 1993, σ. 9).

    Σήμερα, όταν κάποιος τύχει ν' αρρωστήσει, το σύστημα τον θέλει να μείνει μόνος με την ασθένειά του, μόνος κι έξω από το κοινωνικό σώμα, το οποίο, κατά τ' άλλα, κρίνεται ως "υγιές" όταν πληρεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις: όταν δεν σκέφτεται, όταν δεν αρνείται, όταν δεν προσπαθεί, όταν δεν οργανώνεται. 

     Πώς θα μπορούσαμε να επιτρέψουμε αυτή την απομόνωση, ειδικά όταν αυτός που τυχαίνει να έχει προσβληθεί από καρκίνο είναι ένας σύντροφός μας; Η δική μας ηθική στάση της αλληλεγγύης θα ήθελε να του διαθέσει όλα τα διαθέσιμα ιατρικά μέσα για την ανάρρωσή του. Θα ήθελε να έχει προβλέψει έναν μηχανισμό στήριξης και αλληλεγγύης για αυτούς που περνούν πρώτο χέρι τη δοκιμασία. Θα ήθελε το να αρρωσταίνει κανείς να μην συνοδεύεται μ' ένα στίγμα και με ένα κρυφό δάγκωμα των χειλιών του κοινωνικού του κύκλου. Θα ήθελε να μοιραστεί μαζί του κάθε καρκινικό κύτταρο. 

     Θεωρούμε ότι αυτή η συζήτηση δεν έχει ανοίξει επαρκώς και πρέπει να ανοίξει, ειδικά στη σημερινή συγκυρία. Ως τότε, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στηρίξουμε τον σύντροφο  με όποιον τρόπο μπορούμε - και, δυστυχώς, στις παρούσες συνθήκες η πραγμάτωση της αλληλεγγύης δεν μπορεί καταρχάς παρά να περάσει μέσα από τον μισητό κατά τ' άλλα θεσμό του χρήματος, αφού τα φάρμακα και οι γιατροί δεν διατίθενται σ' όσους τα έχουν ανάγκη, αλλά σε όσους πληρώνουν γι' αυτά.

     Από αυτή τη σκοπιά ζητάμε τη συνεισφορά σας για να σταθούμε όλοι μαζί δίπλα στον σύντροφο Κι ακόμη, να συμμετάσχουμε όλοι μαζί στη συζήτηση που αναγκαία θ' ανοίξει, για το πώς θα διαχειριστούμε στο άμεσο μέλλον και το ζήτημα της υγείας.